"Dikenli bir yoldur bu, ayağını seven gelmesin!"
Fedakarlığın özüne inemeyen, hiçliği özümsemeyen uğramasın bu kapıya, diyordu. Her zamanki gibi gönlünden yol bulup ağzından dökülen her bir cümle ok misali saplanıyordu dinleyen yüreklere. Bütün azaları kulak olmalıydı insanın onu anlayabilmek için..
Dikenli bir yolda yürümek gibidir hizmete talip olmak.. Sen paçalarını sıvayıp yürüyeceksin ve dikenlere aldırış etmeyeceksin. Her darbe yeni bir çığır açacak sende, her fırtına ile daha da yöneleceksin bu kapıya. Yollar daima Tek Olan'a varır, seni yolundan alıkoyan elbet Kendi'sine iletecektir.
Yol uzun, dava büyük, insan bunların karşısında çok aciz.. Dua, teslimiyet ve istikamet!
Ey benim en çok muhtaç olduğum!
Ey Hâdî (hidayete erdiren, yol bulduran)!
N'olur yollarımızı Sana vardır,
En çok ihtiyaç duyduğumuzu en çok ihtiyaç duyduğumuz zamanda gönder bize..
Dikenlerimizi azalt ki yürüyüşümüz duraksamasın. Sisleri azalt ki görüşümüz bulanmasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder